مجتبی شریفینیا، یک دانشجوی نخبه در دانشگاه بوعلیسینا است. او از قبل تجربه پرورش زنبور عسل و آشنایی با این کار را داشته است و کار با زنبور را به دلیل نظم و دقت و ظرافتی که این موجودات دارند، زیبا میبیند. وی در آشنایی با الگوی رسالت هسته کارآفرینی اجتماعی، پرورش زنبور عسل را ایجاد میکند و به واسطه این امر، اعضای خانواده برای همیاری و همکاری در کسبوکار ایجاد شده در کنار یکدیگر دست به عمل میشوند و هر کس گوشهای از کار را میگیرد. در واقع این کسبوکار خرد باعث مودت و محبت بیشتر اعضای خانواده به یکدیگر گشته است و همه اعضا به دنبال کمک کردن به یکدیگر هستند. آقای شریفینیا معتقد است که کار کارمندی منطبق با نیاز فردی آدمها نیست و این فضای کار را نمیپسندد. او میگوید ایجاد شغل و کارآفرینی برای من ارزش است و تا حدی این جریان پیش رفته است که کار و تفریح او با یکدیگر گره خورده است و این کسبوکار برای او هم سود و هم طراوت روح را درپی داشته است.