صغری ذکایی، متولد زابل، از ۱۹ سالگی خیاطی را آموخت و سالها در این حوزه فعالیت داشت. اما در جوانی بهطور ناگهانی بینایی خود را از دست داد. با وجود ناامیدی پزشکان، او با ایمان و نذر به امام رضا(ع) بیناییاش را بازیافت و عهد کرد زندگیاش را وقف خدمت به زنان مناطق محروم سیستان کند. به همت او و با حمایت انجمن حامیان و بهرهمندی از وامهای قرضالحسنه، دو کارگاه مهارتافزایی در زابل راهاندازی شده است که بیش از ۲۰۰ زن در آنها مشغول کارند و هزاران نفر آموزش دیدهاند تا کاروکسب خانگی خود را آغاز کنند. زکایی با تکیه بر روحیهی همیاری و مشارکت اجتماعی، فضایی ایجاد کرده که در آن زنان و خانوادهها دوشادوش هم فعالیت میکنند — از رنگکاری و لولهکشی گرفته تا آموزش و تولید صنایعدستی. کارگاه او تنها محل کار نیست، بلکه نمادی از امید، خودباوری و توانمندسازی زنان سیستانی است؛ زنانی که با دستان خود، زندگیشان را از نو ساختهاند.