به طعم توت فرنگی

خانم قلیچی در خانواده‌ای با سطح اقتصادی پایین متولد شده و به همین دلیل مشکلات و چالش‌های زندگی را به‌خوبی لمس کرده است. این تجربیات باعث شده تا او باور عمیقی به درد و مشکلات مردم داشته باشد و تمام تلاش خود را معطوف به استفاده از ظرفیت‌های افراد روستا کند تا بتواند مشکلات اهالی روستا را حل کند. حتی اگر این مشکلات به کمک ده نفر برای خرید جهاز تازه عروسی باشد یا برگزاری مراسمات دینی با همکاری اهالی محل و حضور جوانان در این مراسمات.

اگر کسی در روستا توانایی آشپزی داشته باشد، او از این ظرفیت برای کمک به دیگران استفاده می‌کند و به همین ترتیب زمینه‌های اشتغال و مشارکت را فراهم می‌آورد. اگر جوانی بیکار باشد، او با توجه به مهارت و توانمندی فرد، به کمک وی می‌آید تا کسب‌وکار خود را راه بیندازد و از مهاجرت جوانان به شهر یا خارج از کشور جلوگیری کند و به این ترتیب از آسیب‌های اجتماعی ناشی از فقدان شغل نیز جلوگیری می‌شود.

در این کانون، از ظرفیت تجمیع اعتبار افراد کانون برای حل مسائل استفاده شده است. این تجمیع اعتبار به‌گونه‌ای انجام می‌شود که حتی از اعتبار افرادی که در شهرهای مجاور یا دورتر از منطقه قرار دارند نیز استفاده می‌شود. همچنین، در این منطقه سه طایفه مختلف با همکاری یکدیگر صندوقی برای رسیدگی به امور و مشکلات مردم ایجاد کرده‌اند و تلاش می‌شود تا مشکلات با همیاری اعضای کانون حل شود.